روز خبرنگار

روز بررسی از مرجع خبرنگار طبق کپی رایت

   هنوز نفسي مي رود و مي آيد و قلمي شتك مي زند بر صفحه اي سپيد به اميد آن كه با رقص كلمات مطلبي خلق شود تا مخاطب بخواند. نه بخواند از سر اجبار كه شايد به اشتياق بخواند و البته نمي خواند. من و تو مي دانيم. آن قدر در اين سرزمين قلم را به محاق بي اخلاقي كشاندند كه ديگر خبرنگار جماعت ناي رفتن و تحقيق و نگارش به جبر نه كه به دل را ندارد. سياهه مي كند و مي رساند به تحريريه تا مطلبي خنثي را به زيور طبع بيارايد آن مطبعه و توزيع كند شايد مردم خريدند آن جريده را به جهتي غير از انباشت آگاهي كه فضاي سنگين شبكه هاي رسانه اي به واقع اين را به روزنامه پهلو مي زند كه چه را مي خواهي به مردم خبر بدهي؟

   اينك كه به رغم فيلترينگ هنوز مردم در پي فيلتر شكن هستند و در كمترين زمان اخبار مخابره شده از چهار گوشه دنيا را مي بينند و مي خوانند و گوش مي كنند شايد خبرهاي مرا را نخوانند و نشنوند ولي ادايش را خيلي ها در مي آورند كه ما خبر خوانيم. در اين بمباران خبري آنلاين چه جاي روزنامه و يادداشت و مصاحبه و سرمقاله؟ چه كسي ديگر به ستونهاي ثابت روزنامه ها مي نگرد وقتي ستون هاي اقتصاد خانواده اين قدر ناثابت است. خبرنگار هم با كدامين مهر و كدامين عشق بنويسد و براي كه بنويسد؟ براي مردمي كه تمامي اعتياد به موبايل دارند و پس از هر بار سيگاري روشن مي كنند تا نشئگي و تازگي خبرهاي مجازي را دو چندان كنند. آن وقت يك هفدهم مرداد مي ماند و يك مراسم تجليل از خبرنگار كه ادارات دولتي و خصوصي تازه يادشان مي آيد كه چهره شدنشان و دروغ هايشان به مدد اين جماعت قانع، بر صفحه نخست يا تيتر نخست روزنامه ها حك شده است. باشد. هر سال يك روز را به اين جماعت مظلوم اختصاص دادن و ميهماني گرفتن و هديه دادن جاي دوري نمي رود. اين مدير فردا جايي ديگر مدير است و آن وكيل جايي ديگر. فقط اين خبرنگار است كه تا ابد خبرنگار مي ماند. البته حكم اين است كه بماند كه اگر نماند او هم پُستي مي گيرد و جايگاهي و مي رود و ديگر پشت سرش را هم نگاه نمي كند. تاريخ اين حرفه پر است از اين حكايت ها. اما بعد...  

  مردم ديگر به خبرهاي ما بي اعتمادند. اين مراسم يك روزه را به بهانه مي گيرند وگرنه آن قدر كه بي بي سي مي بينند شبكه خبر نمي بينند. و اين قدر كه به خبرگزاريهاي خارجي استناد مي كنند به خبرگزاريهاي داخلي بي اعتنا هستند. خبرنگاران غير دولتي گويا دشمنان قسم خورده اين آب و خاكند كه هر چه پيش مي ايد مي ايند و مي گيرند و به بند مي كشند. اين همه تاوان يك عشق است. عشقي اهورايي كه اگر غير از اين بود خبرنگار سر چهارراه سيگار مي فروخت درآمدش بيش از ايني بود كه از زحمت نوشتن به دست مي آورد و در تيررس هجمه هم قرار نمي گرفت. باز همين يك روز را غنيمت است. بايد شكر كرد اين كه در هر سال يك روز را به نام ما كرده اند هر چند بايد خودمان براي خودمان بنويسيم و از خودمان عكس بگيريم و به هم تبريك بگوييم. چه بزرگداشت مظلوم واري است اين هفدهم مرداد. ياران با همه ناملايمات امروز روز ماست. همكاران عزيز روزتان مبارك و خجسته و پيوسته ايدون باد.