الگوهاي اشتباه

  بررسی از مرجع الگوهاي طبق کپی رایت بررسی از مرجع اشتباه طبق کپی رایت

   اين كه هنرمندان ما بر له يا عليه مسائل پيش آمده در جامعه سخن بگويند چيز تازه و عجيبي نيست و در بسياري از كشورهاي جهان نيز هنرمندان(سلبريتي ها) نقش بسيار مهمي در تجميع برايندهاي يك پديده يا اثر اجتماعي دارند. به گونه اي كه با استفاده از ضريب نفوذ خود در جامعه مي توانند در حركتي مثبت يا منفي تاثير بسيار زيادي داشته باشند كما اين كه بسياري از آن ها از اين ظرفيت استفاده مي كنند و درست يا غلط مسير روند موضوعي اجتماعي را تغيير مي دهند. اين كار آگاهانه يا ناآگاهانه مي تواند اثرات خوب يا بدي را به جامعه تحميل كند. از همين رو سلبريتي هاي داراي جايگاه اجتماعي بالا در رسانه ها علاوه بر فعاليت هاي هنري به اقدامات انساندوستانه اي هم مشغول هستند كه اين قسمت به خاطر عدم رسانه اي شدن خواه عمدي يا غير عمدي كمتر مورد توجه آحاد جامعه قرار مي گيرد هر چند هدف اصلي سلبريتي ها از اين كار رسانه اي شدن و محبوبيت مضاعف نيست.

  اما در اين خصوص جامعه ايران فرق هاي زيادي با جامعه جهاني دارد. كم شدن زمان در ارتقاي دانش ارتباطات و ظهور فن آوري هاي  ارتباطاتي اين امكان را به بسياري از دختران و پسران جوان داده است تا با استفاده از هر امكاني در فضاهاي مجازي حضور پيدا كنند. فالوور جمع كنند. به اصطلاح شاخ فضاهاي مجازي شوند. تا اينجاي كار مشكل چندان مهمي نيست. مشكل از وقتي شروع مي شود كه اين غوره نشده هاي مويز شده فقط به خاطر سواد اندك اجتماعي و رسانه اي عموم جامعه وظيفه راهبري را نيز بر عهده مي گيرند و قسمت عمده شان به رغم نداشتن سواد و تخصص در هيچ زمينه و فقط با استفاده از ويژگي هاي جسماني(صورت ظاهري،‌ تتو،‌ فشن و مدلينگ و ...) يا دارايي هاي آنچناني (ساعت، ماشين، ‌ويلاي آنچناني، سگ و ...) خود را هنرمند و صاحب نظر هم مي دانند.

   بسترهمه اين ها يك جامعه ايستا و غير ديناميك يعني جامعه اي مسخ شده و منفعل است. جامعه اي مثل جامعه حال ايران كه جوانانش به جاي تحقيق و مطالعه صفحات اينستاگرام، فيسبوك و تلگرامشان را ملجأ آمال و آرزوهاي دست نيافتني خود ديده اند و به جاي استفاده از ظرفيت هاي بالا و بالقوه اين شبكه هاي اجتماعي و مجازي خود را مطيع اوامر نسل جديد سلبريتي ها كرده اند. آن هايي كه به واقع بدون داشتن هيچ پشتوانه قابل قبول فرهنگي، هنري و اجتماعي به الگوي بسياري از جوانان اين كشور تبديل شده اند. كساني كه در اين وانفساي فرهنگي و اجتماعي از «انتظامي» ها، «شجريان» ها، «تقوايي» ها، «فرشچيان» ها، «اميرخاني» ها و ... معروف تر شده اند. هر روز و برخلاف هنرمندان واقعي بيشتر شناخته و البته هر روز از روز قبل بيشتر مدعي مي شوند. مدعياني كه در اين جامعه بيمار و سودا زده، حالا حالاها به عنوان بررسی از مرجع الگوهاي طبق کپی رایت مدرن نزد نسل جوان مانند يك قديس خواهند بود.