بازمانده روز تنها فرصت براي واكاوي دروني

بازمانده روز تنها فرصت براي واكاوي دروني

  «بازمانده روز» نوشته کازوئو ایشی گورو با ترجمه عالی از استاد نجف دریابندری. داستان بر پایه خاطره نویسی از یک سرپیشخدمت انگلیسی است که فرصتی برایش مهیا می شود تا طی سفری شش روزه که برایش پیش آمده با مرور خاطرات گذشته و دیدار با خانم کنتن که از همکاران قدیمی او در سرای دارلینگتون بوده است به واکاوی درونی برسد. استیونس راوی داستان و بازگوکننده خاطراتی است که به زعم خودش سرنوشت اروپا را بعد از جنگ جهانی اول تعیین کرده است. شخصی معتاد به کار که تمام هم و غم خود را در این می بیند که باید در همه حال حتی وقتی پدرش در حال احتضار است به لرد دارلینگتون خدمت کند و در این راه حتی از کوچکترین اشتباهات هم ناراحت می شود.
   نویسنده در این رمان تمام آنچه که مخاطب باید بداند را بازگو کرده و نیازی به کشف شهود برای او باقی نمي گذارد. «تشخص» كليدوازه مهمي در گفتمان استيونس است كه تعريف منحصر به فردي هم از آن ارائه مي دهد. لحن راوی یک لحن خاص و مختص به یک «باتلر انگليسي» است که در كل داستان ادامه دارد. در این رمان نویسنده مطالبی را گنجانده است که مخاطب درك كند كه انگلستان بهترین کشور دنیا است و مردمانش با همه مردم دنیا تفاوتی چشمگیر دارند و حتي پيشخدمت هاي اين كشور هم منحصر به فرد هستند. بيشتر بخش رمان به گذشته و مربوط به سالهاي پيش و پس از جنگ جهاني اول است. وقايعي كه در خلال سفر پرماجراي استيونس از دهان او گفته مي شود. اعتياد به كار و انجام بي نقص كار پيشخدمتي اصل فراموش نشده و غير قابل انعطاف استيونس است كه حتي با جايگزيني ارباب امريكايي بعد از لرد دارلينگتن هم تغيير نمي كند. اين اعتياد از او انساني ساخته است كه تمام احساسات انساني را در خود و همكاران خفه مي كند و فقط در طول اين سفر شش روزه مي تواند قدري خود را واكاوي كند. با این حال بازمانده روز یک رمان خواندنی است كه به برخي از شرايط سياسي و اجتماعي آن روزگار مي پردازد.