استاد محمدرضا شجريان

 استاد محمدرضا شجريان

  تيتر بالا به تهايي چكيده اي از تاريخ يك صد سال موسيقي آوازي ايراني است. اين را براي كساني كه ايراني شايد نباشند ولي در ايران زندگي كنند مي گويم. نه به خاطر اين كه استاد را بشناسند و به او احترام بگذارند. نه و هرگز. استاد نه نيازي به شناسايي دارد و نه نيازي به احترام. يك دنيا به او احترام مي گذارد و در سراسر دنيا شناخته شده است. اما همين استاد شناخته شده كه بيش از شصت سال فرهنگ موسيقي كشورش را به جهانيان شناسانده در وطن خويش عجيب غريب افتاده است. نه از طرف مردمش كه از طرف حاكمان بر سرزمينش. محمدرضا شجريان يگانه آوازخوان موسيقي ايراني در حالي از طرف ساختار حاكميتش در محاق كار قرار گرفته كه چند سالي هم هست با بيماري سرطان مبارزه مي كند. جفا مي بيند. رنج مي كشد و به خاطر عشق و علاقه اش به ايران دم بر نمي آورد.

    او هم اوست كه روزگاري برايتان ايران اي سراي اميد را خوانده است. هماني را كه شور و تهيييج جوانان انقلابتان را چندين برابر كرد. او هم اوست كه ربناي وقت افطار را خوانده كه شما دهها سال با آن برنامه اذان ماههاي مبارك رمضانتان را آغاز مي كرديد. شجريان همان شجريان است. اين شما هستيد كه فرق كرده ايد. شما هستيد كه شخصيت دوگانه اي به خود گرفته ايد. نيك آگاهيد و مي دانيد كه اگر مريم ميرزاخاني در اين سرزمين مانده بود و مي خواست فعاليت كند حتما جلو اش را مي گرفتيد. شايد هيچ وقت هم اجازه تدريس در دانشگاه را به او نمي داديد. اينك كه دستش از دنيا كوتاه است از همه جا برايش پيام تسليت مي فرستيد. هيچ وقت هم به آسيب شناسي اين موضوع كه چرا او براي كار ايران را به آمريكا ترجيح نداد نيستيد. شجريان هم از همان جنس است. نمي دانم شما معني نخبه را مي دانيد يا نه ولي امثال شجريان ها و ميرزاخاني ها نخبه اند. يعني برد كاري كه آن ها با يك پيام انجام مي دهند از رسانه هاي شما بيشتر است و البته بردجهاني دارد. حال در اين ميان كساني هستند كه براي انجام يا عدم انجام كنسرت در شهرها درصد بندي مي كنند و در انتها هم مي گويند كه نياز مردم ما برگزاري كنسرت نيست. شما به طورر حتم نمي دانيد نياز مردم ما چيست؟ اين را به ضرس قاطع عرض مي كنم چون اگر مي دانستيد عنوان مي كرديد و كاري مي كرديد كه مردم به خواسته هايشان كه درصد آن را شما بهتر از خود مردم مي دانيد برسند.

   فردايي هم اگر باشد شما بايد به امثال شجريان ها پاسخگو باشيد و همين طور به ملتي كه سالهاست آن را محروم از نواي او و امثال او كرده ايد. بايد به اكبر گلپايگاني و ايرج و تمام خوانندگان زني كه در اين چندين سال صدايشان را در محبس نگه داشتيد جوابگو باشيد. اين ها علاوه بر مطالباتي است كه بايد براي مردم انجام مي داديد و نداديد. شما اگر ظرفيت شنيدن حرف مخالف را داشتيد جامعه را به ورطه دون پروري نمي انداختيد تا ميرزاخاني ها،‌ شجريان ها، سميعي ها و ... از مردم جامعه خود دور بمانند. فرصت كمي براي تغير رويه برايتان باقي است. اين اساتيد عمر جاودانه ندارند. هر لحظه شان غنيمت است. گفتارشان، كردارشان و هنرشان. با عملكردهاي سطحي خود در جامعه هنري ايران منفور نمانيد. هنر ايراني هنري متعالي است اين را اگرچه شايد ندانيد ولي به آن اعتقاد داريد. ايران مهد هنر و هنرپروري است. تا دير نشده دست از مصالح شخصي خود برداريد. مي ترسم به قول استاد شهريار روزي به سراغ وقت آن ها بياييد كه نيستند.