مناظره آخر

مناظره آخر

 آش آن قدر شور بود كه صداي خيلي ها درآمد. مناظره سوم هم به اتمام رسيد و تمام برنامه هاي شش نامزد رياست جمهوري هماني بود كه بايد مي بود. اين مناظره بيشتر جنبه شخصي و تخريب داشت و برخي به جاي تكيه بر توانايي ها و كارآمدي هاي خود به تخريب حريفان پرداختند. حضور قاليباق و رئيسي در يك سمت و روحاني و جهانگيري در سمت ديگر. البته پيروز اين مناظره ها جريان تدبير بود. نه قاليباف حرف تازه اي زد و نه رئيسي سند تازه اي رو كرد. محل مناظره محل چالش و تنش است. اگر مثل هاشمي طبا حكم پدر معنوي دلسوز را بازي كني راه به جايي نداري. هاشمي طبا و ميرسليم منفعل تر از آن بودند كه بتوانند هدايت يك جريان ملي را به عهده بگيرند.

   مناظره سوم حرف هاي بسيار ناگفته اي را با خود داشت. بيشترين تنش ها بين روحاني و قاليباف شكل گرفت. قاليباف در يك كاغذ A4 ساده ليست دارايي هايش را به مردم اعلام كرد. دارايي ها يي كه به طور حتم مورد وثوق مردم قرار نگرفت. قاليباف در آخر به اسنادي رو كرد كه مربوط به قبل دوره شهرداريش در تهران بود. اعدادي كه البته با گذشت بيست سي سال از طريق مراجع رسمي قابل انطباق است. دست قاليباف چندان پر نبود و به نظر من هم نيامده بود كه منتخب مردم در رياست جمهوري دوازدهم شود. عقل سليم حكم مي كرد حال كه چيزي در چنته نداري پس بر توانايي هاي اجرايي خود تكيه كن.

   رئيسي هم گفت كه سينه اش محرم اسرار بسيار زيادي است كه اخلاقا نمي تواند عنوان كند. پس اگر قرار بر اين است كه گفته هاي محرم اسرار نظام را نبايد نامحرمان(مردم) بشنوند و اين ها چيزهايي در درون تشكيلات خودتان است پس نيازي هم به گفتن آن نيست. منظره مكاني است كه بايد با داشته ها و نداشته هاي حريف مقابله كني. مصداق اين كار مناظره محمود احمدي نژاد و ميرحسين موسوي بود. موسوي اخلاق مداري را بر بي اخلاقي رقيب ترجيح داد و بسيار اخلاق مدارانه پيش رفت ولي مناظره جاي اخلاق مداري صرف نيست و بايد بتواني در مقابل تاكتيك هاي حريف از خود دفاع و در صورت لزوم حتي به ساختار حريف حمله كني.

  نكته مهم ديگري كه در مناظره ديدم ناتواني مشاوران و لشگر خدم و حشمي بود كه نامزدهاي رياست جمهوري با خود به راه انداخته بودند. اين مشاوران ناتوان نمي توانستند دوستان خود را در مسير مناظره هدايت كنند و بيشتر نقش سياهي لشكر داشتند. اين موضوع ضعف و ناتواني مديران كشور را هم در انتخاب مشاوران بي اطلاع و ناكارآمد به خوبي نشان مي دهد.

   جهانگيري كه به طور حتم طي روزهاي آتي از جرگه نامزدهاي رياست جمهوري دوازدهم به يقين خارج مي شود بهترين گزينه اصلاح طلبان براي سال 1400 است. با اين وضعيت كارگزاران سازندگي هم در انتخابات سيزدهم مي توانند داراي كرسي نامزدي و شايد كرسي رياست جمهوري باشند.

  متاسفانه از مرتضي حيدري كه يكي از مجريان تواناي صدا و سيماست استفاده بهينه نشد و قسمتي از جذابيت مناظره ها مغفول ماند. وي بيشتر نقش كنترل كننده زمان را داشت تا يك مجري و البته مي توانست در صورت دستور مقامات بالا با حضور در برخي گفت و گو ها مسير صحبت ها را هدفمند كند. اما او بنا بر رسالتي كه بر دوش داشت منفعل ترين شخص در استوديوي مناظرات بود.

   به زعم من روحاني مثل دوره قبل حائز اكثريت آرا شده و براي بار دوم بر كرسي رياست جمهوري تكيه خواهد زد. اگر در بار اول رياست جمهوري او مرهون هاشمي رفسنجاني و خاتمي بود امروز او بيشتر مديون معاون اول خود اسحاق جهانگيري است. حيات سياسي قاليباف هم به پايان رسيده و او كه روحيه مشاركتي ندارد شايد براي هميشه از صفحه سياسي ايران حذف شود. گزينه بعدي شهرداري تهران هم با حضور حداكثري اصلاح طلبان گزينه اي غير از اوست. تا 29 خرداد چند روزي بيشتر باقي نمانده و چشم حاكميت به دنبال حضور حداكثري مردم در پاي صندوق هاي رأي. تا چه قبول افتد و كه در نظرآيد.