باخت سنگين استقلال

باخت سنگين استقلال

   برد و باخت جزئي از بازي است و البته بسياري از تيم هاي سرشناس جهان در رده هاي مختلف باشگاهي يا ملي متحمل شكست هاي فوق العاده سنگين در رقابت هاي مختلف شده اند. اما بحث شكست سنگين استقلال از يك تيم عربي آن هم با اختلاف پنج گل نتيجه اي باور نكردني است. چرا كه به هر حال سقف فوتبال ايران با امارات فاصله زيادي دارد و اين نكته بر كسي پوشيده نيست. در آخرين بازيهاي تيم فوتبال ايران در انتخابي جام جهاني 1978 آرژانتين و در شرايطي كه از آسيا و اقيانوسيه تنها يك تيم به جام جهاني صعود مي كرد ايران تحت مربيگري حشمت مهاجراني صعودي قدرتمندانه داشت و بازيهاي پاياني خود را با تيم هاي درجه دو و سه خود بازي مي كرد. به عنوان مثال ايران با تيمي كه كاپيتاني اش را حسن نظري 23 ساله بر عهده داشت كويت را در كويت با گلهاي حبيب خبيري و بهتاش فريبا شكست داد. كساني كه حضور ذهن دارند مي دانند كه احمد طرابلسي دروازه بان كويت يكي از دروازه بانهاي خوب آسيا بود.

    اما امروز در سطح باشگاهي و ملي كار به جايي رسيده كه از رويارويي با حريفان عربي دلهره داريم. درست است كه كارتيمي كاري مهم در پيشبرد اهداف تيم است اما هر تيم نياز به يك محور ثقل دارد. به محوري كه در شرايط بحراني از پاشيده شدن شاكله تيمي جلوگيري كند. در فوتبال قديم ايران اين نكته به وضوح ديده مي شود. قليچ خاني، علي پروين، ناصر حجازي، علي جباري، علي كريمي، كريم باقري، حميد درخشان و ... كساني بودند كه داراي چنين پتانسيلي بودند. اما ديروز استقلال و ديگر تيم ها فاقد اين عنصر مي باشند.

   فوتبال بيش از هزينه سرمايه گذاري است. اما در ايران هزينه است. استقلال آمده بود تا با يك تساوي و برد كمرنگ بازي رفت به دور بعد صعود كند. اما حريف قصد كرده بود با برد به مرحله بعدي صعود كند. اين دو تفاوت فاحشي با هم دارند. ما هنوز در اين يك دهه يك تيم فوتبال هجومي نه در سطح ملي و نه در سطح باشگاهي نداشته ايم. از همين رو در اين چند سال اخير هم به مقام قابل توجهي در باشگاههاي آسيا دست نيافته ايم. اين محفل جايگاه تيم هايي است كه بازي شجاعانه اي ارائه دهند.