كنسرت، بودن يا نبودن

كنسرت، بودن يا نبودن

   بعد از شخص جناب علم الهدي كه نمايندگي و سخنگويي مردم مشهد را بر عهده دارد جامعه مدرسين قم هم به نمايندگي از تمام مردم اين شهر طي نامه شديد الحني برگزاري كنسرت را در قم خط قرمز خود ناميدند و دولت نه چندان مقتدر روحاني را وادار به عقب نشيني كردند. حال به درستي و سختي كاري كه امثال شجريان ها براي افروختن شعله موسيقي سنتي ايران در اين نزديك به چهار دهه كشيده اند واقف مي شويم. حال مي فهميم اگر شجريان ها در كشور ديگري زندگي مي كردند تنديس شان را از طلا مي ساختند و در ميداني از شهر نصب مي كردند. در اين پيام جامعه مدرسین با تاکید بر این که باید توجه داشت صبر و حوصله مردم متدین و مراجع بزرگ محدود است، به مسوولان امر اخطار داده که «نگذارید در برخورد با این حرکات با حواشی زشتی که دارد، مردم وارد عمل شوند که در آن‌ صورت شاید خسارت‌های مادی و معنوی آن به راحتی قابل جبران نباشد»
   رعايت قانون اولين اولويت جوامع مترقي است و در كشور ما چنين برخوردي با قانون كه نيازمند تفسير و رأي است خود حكايت ديگري است. موسيقي چيزي به جز فرهنگ نيست و همين موسيقي به اسلام بسيار خدمت كرده. موسيقي كلاسيك ايراني مجلس لهو و لعب نيست. ابزارش شعر و آواز و ساز است كه تماما جزء‌ فرهنگ ملي ماست. دوستان اگر دست از تفكر متعصبانه خود بردارند و خود را نماينده تمام مردم ندانند شايد بتوانند با رويكردي بهتر اين امر را پيش ببرند. در آن جا به طور حتم خود مردم اين كار را مديريت خواهند كرد. به هرحال عقب نشيني دولت كه بعد از سكوت صحبت هاي جناب علم الهدي آغاز شد هنوز و بعدا هم ادامه دارد و به طور حتم كسان ديگري هم هستند كه با استفاده ابزاري از مردم، موسيقي و برگزاري كنسرت را در كشور حرام اعلام كنند و بخواهند كه سفره موسيقي ايراني را برچينند. فقط جهت اطلاع حضرات عرض مي كنم كه موسيقي ايراني بيش از سه هزار سال قدمت دارد و ريشه كن كردن آن به اين آساني ميسر نيست.